Σεβασµός της διαφορετικότητας, ο µεγάλος στόχος
Οι παλαιές και οι νέες µορφές διακρίσεων και µισαλλοδοξίας εξακολουθούν να διαιρούν τιςκοινωνίες σε όλο τον κόσµο.
Το αίσθηµα της ξενοφοβίας βρίσκεται σε άνοδο και συχνά γίνεται αντικείµενο εκµετάλλευσης για δηµαγωγικούς ή σκοτεινούς πολιτικούς σκοπούς. Μέρα µε τη µέρα η διαβρωτική επίδραση της ξενοφοβίας υπονοµεύει τα δικαιώµατα των αµέτρητων θυµάτων.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στη φετινή Ημέρα των ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου 2009, τα Ηνωμένα έθνη ζήτησαν από όλο τον κόσμο να αγκαλιάσει τη διαφορετικότητα και να δώσει τέλος στις διακρίσεις. Οι διακρίσεις µπορούν να λάβουν πολλές µορφές, κρυφές ή ολοφάνερες, δηµόσιες ή ιδιωτικές. Μπορεί να πάρουν τη µορφή του θεσµοθετηµένου ρατσισµού ή της εθνοτικής διαµάχης και να εκδηλώνονται µε επεισόδια µισαλλοδοξίας και απόρριψης πέρα από κάθε έλεγχο. Θύµατα των διακρίσεων είναι τα άτοµα ή οι οµάδες ατόµων που θεωρούνται διαφορετικοί, λόγω της φυλής, του χρώµατος, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, της εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης, της περιουσιακής κατάστασης, του τόπου γέννησης, της αναπηρίας ή του σεξουαλικού τουςπροσανατολισµού.
Οι διακρίσεις έχουν πολλά επίπεδα. Τον µεγαλύτερο αποκλεισµό και τη µεγαλύτερη περιστολή των δικαιωµάτων τους αντιµετωπίζουν τα περιθωριοποιηµένα άτοµα όταν επιχειρούν να αποκτήσουν πρόσβαση στη στέγαση, την τροφή, την ιατροφαρµακευτική περίθαλψη και την εκπαίδευση.
Τα άτοµα µε αναπηρία αποτελούν τη µεγαλύτερη και πιο µειονεκτούσα µειονότητα του κόσµου. Για παράδειγµα, το 98% των παιδιών µε αναπηρίες στις αναπτυσσόµενες χώρες δεν πηγαίνει στο σχολείο. Οι αυτόχθονες πληθυσµοί αντιπροσωπεύουν το 5% του συνολικού παγκόσµιου πληθυσµού, αλλά και το 15% των φτωχότερων µελών του. Οι γυναίκες εργάζονται τα δύο τρίτα των ωρών εργασίας και παράγουν τη µισή ποσότητα των τροφίµων παγκοσµίως. Ωστόσο, λόγω των διακρίσεων και των στερεοτύπων σχετικά µε τον ρόλο των φύλων, κερδίζουν µόνο το 10% του παγκόσµιου εισοδήµατος ενώ κατέχουν λιγότερο από το 1% των ιδιοκτησιών σε παγκόσµιο επίπεδο.
Η Ιστορία έχει αποδείξει επανειληµµένως ότι όταν οι διακρίσεις, η ανισότητα και η
µισαλλοδοξία αποκτήσουν ρίζες, µπορούν να καταστρέψουν τα ίδια τα θεµέλια των
κοινωνιών, να περάσουν τα σύνορα και να δηλητηριάσουν τις σχέσεις µεταξύ των εθνών.
Η Ιστορία έχει επίσης επιβεβαιώσει ότι αυτού του είδους οι αποτρόπαιες πρακτικές δεν
έχουν καµία απολύτως θετική πλευρά. Οι διακρίσεις υπονοµεύουν την κοινωνική και
οικονοµική συνοχή της κοινωνίας. Αποµυζούν τους πόρους της. Σπαταλούν τα ταλέντα
της. Περιθωριοποιούν τα παραγωγικά άτοµα και καταπιέζουν τη δηµιουργικότητά τους.
Οφείλουµε να καταπολεµήσουµε τη µισαλλοδοξία και τα στενά συµφέροντα που
γεννούν τις διακρίσεις. Το πράττουµε ήδη. Το όραµα των υπερασπιστών των ανθρωπίνων
δικαιωµάτων, η απόλυτη αποφασιστικότητα και η ενέργειά τους έχουν αποδώσει καρπούς.
Είναι αδιαµφισβήτητο ότι έχουµε επιτύχει αξιοσηµείωτη πρόοδο, αλλά δεν θα πρέπει
να σταµατήσουµε εδώ. Οι διακρίσεις δεν εξαφανίζονται µόνες τους. Πρέπει να τις
καταπολεµούµε εκεί που εµφανίζονται. Πρέπει να προχωρήσουµε µπροστά και να
προχωρήσουµε γρήγορα.
∆εν πρέπει να παραβλέπουµε επίσης το γεγονός ότι η προστασία των ανθρωπίνων
δικαιωµάτων µάς κάνει όλους πλουσιότερους. Αντίθετα, η υποβίβαση της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας έχει συνέπειες για όλους µας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις σηµερινές
πολυεθνικές και πολυπολιτισµικές κοινωνίες µας. Είναι επίσης εξαιρετικά επείγον να
καταπολεµήσουµε τις διακρίσεις σε περιόδους κρίσης, όπως στην τρέχουσα οικονοµική
ύφεση, η οποία έχει δυσανάλογες επιπτώσεις για τους περισσότερο ευάλωτους και τις
ήδη περιθωριοποιηµένες οµάδες της κοινωνίας. Ο ανταγωνισµός για τους λιγοστούς πλέον
πόρους εκθέτει τις µειονότητες σε υπόνοιες και επιθέσεις.
Στις 10 ∆εκεµβρίου 1948, η Οικουµενική ∆ιακήρυξη των Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων
διακήρυττε κατηγορηµατικά ότι όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην
αξιοπρέπεια και τα δικαιώµατα. Περισσότερα από εξήντα χρόνια αργότερα, τα λόγια αυτά
ηχούν µε αµείωτη ένταση. Ας κάνουµε τις αρχές της Οικουµενικής ∆ιακήρυξης
πραγµατικότητα παντού. Η παγκόσµια ανεκτικότητα και ο σεβασµός της διαφορετικότητας
είναι ο µεγάλος µας στόχος.
Κείµενο της Navi Pillay
(Ύπατη Αρµοστής των Η.Ε. για τα Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Α. Να γράψετε την περίληψη του κειµένου σε 100 περίπου λέξεις.
(25 µονάδες)
Β.1.α. Να συµπληρώσετε το συµπέρασµα του συλλογισµού, να τον χαρακτηρίσετε ως προς
την πορεία της σκέψης.
Α. Η Ιστορία έχει αποδείξει επανειληµµένως ότι όταν οι διακρίσεις, η ανισότητα
και η µισαλλοδοξία αποκτήσουν ρίζες, µπορούν να περάσουν τα σύνορα και να
δηλητηριάσουν τις σχέσεις µεταξύ των εθνών.
Β. Στις µέρες µας τα φαινόµενα αυτά δεν έχουν εκλείψει από τις κοινωνίες.
Γ. Εποµένως . . . . . .
(4 µονάδες)
β. Να αναγνωρίσετε το είδος του κειµένου µε βάση τα δοµικά, υφολογικά και
γλωσσικά χαρακτηριστικά του.
(3 µονάδες)
Β.2. «Τα άτοµα … σε παγκόσµιο επίπεδο»: ποια µέθοδο πειθούς χρησιµοποιεί η
συγγραφέας στην παράγραφο;
(5 µονάδες)
Β.3.α. Να εντοπίσετε στο κείµενο τρεις (3) λέξεις, οι οποίες εξασφαλίζουν τη συνοχή
προτάσεων ή παραγράφων και να εξηγήσετε το διαρθρωτικό ρόλο τους.
β. υπονοµεύει, µισαλλοδοξία, πολυπολιτισµικές: να γράψετε µία πρόταση για κάθε
λέξη, ώστε να αναδεικνύεται η σηµασία της.
(6 µονάδες)
Β.4.α. «Οι διακρίσεις … κάθε έλεγχο»: ποιον τρόπο ανάπτυξης εντοπίζετε στο απόσπασµα
της παραγράφου;
β. «Οι διακρίσεις … προσανατολισµού»: ποια είναι τα δοµικά στοιχεία της
παραγράφου;
(7 µονάδες)
Β.5. «∆εν πρέπει να παραβλέπουµε επίσης το γεγονός ότι η προστασία των
ανθρωπίνων δικαιωµάτων µας κάνει όλους πλουσιότερους»: να αναπτύξετε την
πρόταση αυτή σε παράγραφο αιτιολόγησης 80 περίπου λέξεων.
(10 µονάδες)
Γ. «Η παγκόσµια ανεκτικότητα και ο σεβασµός της διαφορετικότητας είναι ο µεγάλος
µας στόχος». Η συγγραφέας διατυπώνει την άποψη αυτή ως επιστέγασµα του
προβληµατισµού της. Με αφετηρία αυτή την πρόταση να συντάξετε ένα κείµενο 600
λέξεων, το οποίο θα διαβάσετε στην τάξη µε σκοπό να καταδείξετε και να
αιτιολογήσετε τους παράγοντες απόρριψης της διαφορετικότητας στις σύγχρονες
κοινωνίες, αλλά και να εξηγήσετε τους τρόπους µε τους οποίους θα επιτευχθεί ο
στόχος της συγγραφέως.
(40 µονάδες)
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Α. ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η συγγραφέας του κειµένου µε αφορµή την Ηµέρα των Ανθρώπινων ∆ικαιωµάτων
αναφέρεται στην αναγκαιότητα προάσπισης του δικαιώµατος της διαφορετικότητας.
Αρχικά επισηµαίνει τις πολλαπλές µορφές και τα επίπεδα των διακρίσεων που είτε
εκδηλώνονται µε επεισόδια µισαλλοδοξίας και απόρριψης είτε µε περιστολή των
δικαιωµάτων ατόµων ή κοινωνικών οµάδων. Τα φαινόµενα αυτά υπονοµεύουν τις σχέσεις
των κρατών και την κοινωνική συνοχή, αλλά και καταπιέζουν τη δηµιουργικότητα ατόµων
ικανών να προσφέρουν. Χωρίς να παραγνωρίζει την αξιοσηµείωτη πρόοδο που έχει
συντελεστεί, κρίνει επιτακτική την ανάγκη της περαιτέρω καταπολέµησης της
µισαλλοδοξίας και των συµφερόντων που προκαλούν τις διακρίσεις ειδικά σε περιόδους
γενικότερης κρίσης, όπως η σηµερινή. Στόχος λοιπόν ήταν και παραµένει η ανεκτικότητα και ο σεβασµός στη διαφορετικότητα.
Β.1. α. Εποµένως και στις µέρες µας οι διακρίσεις, η ανισότητα και η µισαλλοδοξία
µπορούν να δηλητηριάσουν τις σχέσεις µεταξύ των εθνών.
Ο συλλογισµός χαρακτηρίζεται παραγωγικός, επειδή από µία γενική τεκµηριωµένη
διαπίστωση στην πρώτη προκείµενη (Η ιστορία … εθνών), καταλήγει στο
ειδικότερο συµπέρασµα (Εποµένως … των εθνών: αναφέρεται στη δηλητηρίαση
των σχέσεων των εθνών και στις µέρες µας), το οποίο αποτελεί επαλήθευση της
αρχικής θέσης σήµερα.
Β.1.β. Το κείµενο είναι άρθρο. ∆ιαθέτει τίτλο και το µέγεθός του είναι ευσύνοπτο. Η
συντάκτρια πραγµατεύεται ένα θέµα µε χαρακτήρα επικαιρικό, δηλαδή το
σεβασµό στη διαφορετικότητα. Στην αρχή δίνεται η αφόρµηση του άρθρου
(Παγκόσµια ηµέρα των Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων). Στο κύριο µέρος του άρθρου
αναπτύσσεται ο σεβασµός της διαφορετικότητας, αλλά και αποτυπώνεται η
σύγχρονη πραγµατικότητα των διακρίσεων. Η συγγραφέας εκ µέρους των
Ηνωµένων Εθνών απευθύνει έκκληση στην παγκόσµια κοινότητα να γίνει
σεβαστή η διαφορετικότητα υπενθυµίζοντας ότι τελικός σκοπός είναι η κατίσχυση
των αρχών της Οικουµενικής ∆ιακήρυξης Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων.
Το ύφος του κειµένου είναι σοβαρό και αντικειµενικό µε σαφείς θέσεις και
τεκµήρια, ώστε να εξασφαλιστεί η καθολικότητα των απόψεων. Η χρήση α’
πληθυντικού (Οφείλουµε…, πράττουµε…, έχουµε επιτύχει…, προχωρήσουµε…, ∆εν
πρέπει να παραβλέπουµε …, Ας κάνουµε…, ο µεγάλος µας στόχος) εξασφαλίζει
την αµεσότητα. Η συντάκτρια απευθύνεται στους αναγνώστες της παροτρύνοντάς
τους να οικειωθούν και να υιοθετήσουν τις αρχές του ανθρωπισµού και της
ισότητας.
Κυριαρχεί η αναφορική λειτουργία της γλώσσας. Ο ρηµατικός χρόνος είναι
παροντικός για να δοθεί έµφαση και να αποτυπωθεί η σηµερινή εικόνα του
φαινοµένου.
Β.2. Η συγγραφέας χρησιµοποιεί την επίκληση στη λογική. Στην αρχή της
παραγράφου παραθέτει τη θέση της (Τα άτοµα µε … του κόσµου). Στη συνέχεια
χρησιµοποιεί ως µέσα πειθούς τα τεκµήρια:
» παράδειγµα: (Για παράδειγµα, το … στο σχολείο) και
» στατιστικά στοιχεία (Οι αυτόχθονες … 5% του … και το 15% των φτωχότερων
µελών του. / Οι γυναίκες εργάζονται … παγκοσµίως. / Ωστόσο … κερδίζουν µόνο
το 10% … λιγότερο από το 1% των ιδιοκτησιών σε παγκόσµιο επίπεδο.).
Με την επίκληση στη λογική η συγγραφέας πείθει για την ορθότητα της άποψής της.
Με τα τεκµήρια αποσαφηνίζει την αποδεικτέα θέση και ενισχύει την αποδεικτική αξία
µε αναντίρρητα στοιχεία.
Β.3.α. λόγω (3η§): αιτιολογεί την προηγούµενη θέση (άτοµα που θεωρούνται
διαφορετικά). Για παράδειγµα (5η§): επεξηγεί, αποσαφηνίζει µε εισαγωγή
παραδείγµατος την αρχική αποδεικτέα θέση (Τα άτοµα µε αναπηρία αποτελούν τη
µεγαλύτερη και πιο µειονεκτούσα µειονότητα του κόσµου).
Ωστόσο (5η §): εισάγει αντίθεση προς τα προηγούµενα (παραγωγή της µισής
ποσότητας τροφίµων). Εναλλακτικά: (Η Ιστορία έχει) επίσης (6η §): προσθήκη
επιχειρήµατος
Αντίθετα (9η §): αντίθεση, εναντίωση προς την αρχική θέση (∆εν πρέπει να
παραβλέπουµε … πλουσιότερους).
Β.3.β. Η έξαρση της εγκληµατικότητας υπονοµεύει την κοινωνική αρµονία. Οι
πολυπολιτισµικές κοινωνίες είναι αποτέλεσµα της µετακίνησης πληθυσµών και
της συνύπαρξης ανθρώπων µε διαφορετικές καταβολές. Ο πολιτικά φανατισµένος
εκδηλώνει τη µισαλλοδοξία ως παραλήρηµα µίσους και οργής προς κάθε άποψη
διαφορετική από τη δική του.
Β.4.α. Το απόσπασµα της παραγράφου αναπτύσσεται µε διαίρεση. Τα συστατικά
στοιχεία της διαίρεσης είναι:
Α. ∆ιαιρετέα έννοια: διακρίσεις
Β. ∆ιαιρετική βάση: µορφές
Γ. Μέλη της διαίρεσης: κρυφές ή ολοφάνερες, δηµόσιες ή ιδιωτικές,
θεσµοθετηµένου ρατσισµού ή της εθνοτικής διαµάχης (ως ειδικές
αποσαφηνίσεις της διαιρετικής βάσης)
Β.4.β. Θεµατική περίοδος: Οι διακρίσεις µπορούν να λάβουν πολλές µορφές, κρυφές ή
ολοφάνερες, δηµόσιες ή ιδιωτικές.
Λεπτοµέρειες ανάπτυξης: Μπορεί να πάρουν τη µορφή … προσανατολισµού.
Επεξηγούνται οι µορφές διακρίσεων. Στην επόµενη
φράση παρατίθενται τα θύµατα των διακρίσεων και
οι λόγοι για τους οποίους θεωρούνται κάποιοι
άνθρωποι διαφορετικοί.
Κατακλείδα: ∆εν υπάρχει.
Β.5. Είναι γεγονός ότι η απόρριψη της διαφορετικότητας αναδεικνύει την ανάγκη
προστασίας των δικαιωµάτων µε ευεργετικά αποτελέσµατα για το άτοµο και την κοινωνία. Ο άνθρωπος επιδεικνύοντας σεβασµό και ανοχή στο συνάνθρωπο
εµπλουτίζεται ως προσωπικότητα και καταξιώνεται ηθικά. Η κοινωνία προοδεύει όχι
µόνο υλικά, µα κυρίως ηθικά και πνευµατικά, επειδή αναγνωρίζει ως ίσους και τους
διαφορετικούς και µε άξονα τη συλλογική δράση διαµορφώνει συνθήκες αρµονίας
και ευηµερίας. Έτσι πραγµατώνονται οι θεµελιώδεις αρχές της ∆ηµοκρατίας και του
κράτους δικαίου. Συνεπώς ο σεβασµός των δικαιωµάτων καθιστά πλουσιότερους
άτοµα και λαούς.
Γ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Συµµαθήτριες και συµµαθητές,
οι σύγχρονες κοινωνίες χαρακτηρίζονται από τη συνύπαρξη ατόµων διαφορετικών
δυνατοτήτων και πεποιθήσεων. Αυτή η ποικιλία απαιτεί το σεβασµό της προσωπικότητας
όλων των ανθρώπων, την ανοχή στην ποικιλοµορφία και την άρση των διακρίσεων, ώστε
να µπορέσει ο νέος τύπος συµβίωσης των ανθρώπων να λειτουργήσει. Ωστόσο, παρά το
δηµοκρατικό και φιλελεύθερο χαρακτήρα των αναπτυγµένων κοινωνιών διαρκώς
παρουσιάζονται φαινόµενα απαξίωσης της διαφορετικότητας και προσβολής της
προσωπικότητας ατόµων που διαφοροποιούνται ως προς την καταγωγή, τις αντιλήψεις, τις
επιλογές ή τις ικανότητες από αυτό που θεωρείται «κανονικό» σε κάθε κοινωνία.
(Παράγοντες απόρριψης της διαφορετικότητας στις σύγχρονες κοινωνίες)
1η§ Ειδικότερα ένα τµήµα του πληθυσµού που αρνείται το διαφορετικό κατατρύχεται
από ιδεοληψίες και συµπλεγµατικές αντιδράσεις.
• Η συνεχιζόµενη κρίση του αξιακού συστήµατος οδηγεί στην απουσία γνήσιου
πνεύµατος ανθρωπισµού ή στην υποκριτική µόνο παρουσία του.
• Αναβιώνουν και ενισχύονται φοβικές αντιλήψεις και ιδεολογίες, οι οποίες
επιβεβαιώνουν την ανωτερότητα µέσα από το στιγµατισµό του διαφορετικού.
• Έτσι εντείνεται η προσπάθεια της κοινωνίας να κρατήσει το συµπαγή της
χαρακτήρα επισείοντας απειλές σε όποιον ανήκει στις «διαφορετικές» κατηγορίες.
2η§ Οι ανασφάλειες και οι φοβίες, οι οποίες τείνουν να εξελιχθούν σε οµαδικές
ψυχώσεις, οφείλονται στην κρίση φορέων αγωγής και κυρίως στην απουσία
διαλόγου.
• Η έλλειψη διαλόγου στην οικογένεια συντηρεί την καχυποψία του ατόµου
απέναντι στο διαφορετικό. Πολλές φορές µάλιστα ενισχύεται, όταν οι γονείς
εµφορούνται από ακραίες ιδεολογίες.
• Στερεότυπα και προκαταλήψεις εµφυτεύονται από πολύ νωρίς στην κοινωνική
συνείδηση του ατόµου και γίνονται αιτίες απόρριψης του διαφορετικού.
• Ειδικότερα στην εκπαίδευση απουσιάζει το ανθρωπιστικό περιεχόµενο µε
αποτέλεσµα να ευνοούνται οι κατηγοριοποιήσεις και οι διακρίσεις των
ανθρώπων.
• Ο αλλιώτικος λοιπόν εµπεριέχει εξ ορισµού το διαφορετικό και κατ’ επέκταση το
επικίνδυνο. Έτσι χαρακτηρίζεται ως «ασθενής» από τα «υγιή» µέλη της κοινωνίας.
3η§ Η απορριπτική αυτή τάση του διαφορετικού ενισχύεται στον κοινωνικό και
οικονοµικό χώρο.
• Ο µεγάλος αριθµός των οικονοµικών µεταναστών και των πολιτικών προσφύγων
έχει προκαλέσει έξαρση των ρατσιστικών ιδεολογιών και φορέων τους. Οι
µετανάστες και οι πρόσφυγες γίνονται θύµατα εκµετάλλευσης και ρατσιστικών
συµπεριφορών, οι οποίες αναβιώνουν στις χώρες υποδοχής τους.
• Οι σύγχρονες απρόσωπες και µαζοποιηµένες κοινωνίες υιοθετούν τον
τυποποιηµένο και οµοιόµορφο τρόπο σκέψης και ζωής. Εξοστρακίζονται, όµως,
όσοι άνθρωποι, ιδέες ή εικόνες ταράζουν την αποδεκτή ισορροπία.
• Η απόρριψη του ανθρώπου από άνθρωπο «ηθικοποιείται» µε την υποτίµηση του
θεωρούµενου ως «άλλου», διαφορετικού.
4η§ Η άνιση κατανοµή πλούτου και δύναµης οδηγεί σε στέρηση βασικών δικαιωµάτων σε
άτοµα, τα οποία δεν έχουν είτε την οικονοµική δυνατότητα είτε τη µόρφωση για να
αντισταθούν και έτσι περιθωριοποιούνται.
• Η υποχώρηση του κράτους πρόνοιας, ο συγκεντρωτισµός της εξουσίας και η
γραφειοκρατία δηµιουργούν κατηγορίες ευνοηµένων και µη στα πλαίσια της ίδιας
κοινωνίας.
• Επιπλέον ο σύγχρονος άνθρωπος ναρκώθηκε από την υλική ευµάρεια και
περιχαρακώθηκε αυτιστικά στο µικρόκοσµο των απολαύσεων αδιαφορώντας για
το συνάνθρωπό του.
Για όλους αυτούς τους λόγους το διαφορετικό απορρίπτεται, περιθωριοποιείται, ενώ οι
διακρίσεις εξακολουθούν µε κάθε µορφή να επιβιώνουν και να θέτουν υπό αµφισβήτηση
το δηµοκρατικό και φιλελεύθερο χαρακτήρα των σύγχρονων κοινωνιών.
Γι’ αυτό απαιτείται
(Τρόποι µε τους οποίους θα επιτευχθεί ο στόχος της παγκόσµιας ανεκτικότητας και ο
σεβασµός της διαφορετικότητας)
1η§ Να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος των ηθικών αξιών απέναντι στις υλικές και οι
άνθρωποι να επιδιώξουν την ηθικοπνευµατική τους ολοκλήρωση.
• ∆ιαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στο εσωτερικό της οικογένειας µε έµφαση στο
σεβασµό της ετερότητας και στο πνεύµα ανεκτικότητας.
• Ανθρωπιστική παιδεία και διαπολιτισµική εκπαίδευση µέσα από µαθήµατα
ανθρωπιστικού κυρίως χαρακτήρα (ιστορία, γλώσσα, θρησκευτικά),
προγράµµατα ανταλλαγής µαθητών και οµαδικές εργασίες στις οποίες θα
συµµετέχουν γηγενείς και αλλοδαποί µαθητές
2η§ Η πολιτεία απαιτείται να πάρει πρωτοβουλίες µε σκοπό τον περιορισµό των
ανισοτήτων και τη διασφάλιση της δηµοκρατικής λειτουργίας των θεσµών.
• Η τήρηση και η διασφάλιση της αξιοκρατίας, της ισονοµίας και της ισότητας πρέπει
να αποτελέσουν πρωταρχικό µέληµα των αρχών κάθε κράτους.
• Αυτά θα οδηγήσουν στην ενσυνείδητη και κριτική αντιµετώπιση των κοινωνικών
αλλαγών που συντελούνται, καθώς και στην ανοχή της κοινωνικής
ποικιλοµορφίας.
3η§ Οι ∆ιεθνείς Οργανισµοί και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις µπορούν µε τη δράση τους
να αµβλύνουν την αρνητική εικόνα για το διαφορετικό και να δηµιουργήσουν τις
προϋποθέσεις για την κοινωνική αποδοχή του.
• Οφείλουν να αναλάβουν εθελοντικές πρωτοβουλίες στήριξης των αδυνάτων και να
προβούν αφενός σε εντατικότερη ενηµέρωση των πολιτών για την αξία της
διαφορετικότητας και αφετέρου σε αυστηρότερη κριτική των ενεργειών της
εκάστοτε κρατικής εξουσίας.
• Έτσι θα εφαρµοστούν γενικευµένα οι διεθνείς συνθήκες από τους ∆ιεθνείς
Φορείς και όχι µε επιλεκτική ευαισθησία.
4η§ Τα Μέσα Ενηµέρωσης, αφού απεγκλωβιστούν από οικονοµικά και πολιτικά
συµφέροντα, θα µπορέσουν να αφυπνίσουν τους πολίτες και να τους ενηµερώσουν
για τα δικαιώµατά τους.
• Ως ο ισχυρότερος ανώνυµος παιδαγωγός, οφείλουν µε παιδευτικά προγράµµατα
και εκποµπές να καταστήσουν το διαφορετικό οικείο, να αποµυθοποιήσουν την
αρνητική του επενέργεια στη συλλογική συνείδηση.
• Με εµφανίσεις σε τηλεοπτικά προγράµµατα θα δραστηριοποιηθούν και οι
πνευµατικοί άνθρωποι, οι οποίοι θα αναδείξουν την ισότητα και την ανθρώπινη
αξία.
• Έτσι όσοι θεωρούν ότι ανήκουν στην οµάδα των «κανονικών» θα κατανοήσουν ότι
για απροσδιόριστους λόγους ίσως βρεθούν στη θέση του στιγµατιζόµενου
«διαφορετικού».
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Φίλοι µου,
κάθε άνθρωπος ως µοναδική προσωπικότητα έχει τη δική του αναντικατάστατη συµµετοχή
στο κοσµικό έργο. Η σύνθεση των διαφορών δηµιουργεί την αρµονία στον κόσµο σα να
πρόκειται για µια κοσµική ορχήστρα, η οποία συνθέτει τον οικουµενικό ρυθµό. Έτσι
καθίσταται οµορφιά και αρετή η διαφορετικότητα, ενώ ο άνθρωπος υψώνεται ως αξία
πάνω από κατασκευασµένες διαφορές και διακρίσεις.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας!
