Ηθ.Νικομάχεια,εν 4 & 5: Ο ρόλος της ορθής παιδείας στην κοινωνικοποίηση του ατόμου
Ποιός είναι ο ρόλος της παιδείας στην ορθή κοινωνικοποίηση του ανθρώπου (σύμφωνα με τα στοιχεία των εν.4 & 5);
Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι ον αγώγιμο και στη διάρκεια της ζωής του λαμβάνει μηνύματα, ερεθίσματα και πρότυπα συμπεριφοράς, καθώς εντάσσεται στα στενότερα ή ευρύτερα περιβάλλοντα (οικογενειακό, σχολικό, φιλικό, κοινωνικο-πολιτικό).Στο χωρίο "ου μικρόν ...ούτως ή ούτως...πάμπολυ μαλλον δε το παν" η διαβάθμιση της συλλογιστικής του διαδικασίας δείχνει ακριβώς αυτή του την πεποίθηση. Το σχήμα λιτότητας (ου μικρόν), η κλιμακωτή αύξηση λόγου και νοήματος (ου μικρόν-πάμπολυ-μαλλον δε το παν), καθώς και η διαζευκτική άρνηση (ούτως ή ούτως) καταδεικνύουν την άποψή του ότι είναι ανάγκη και έχει μεγάλη σημασία ο εθισμός του ανθρώπου από την μικρή ηλικία στο σωστό τρόπο συμπεριφοράς.Υποστηρίζει, δηλαδή, ο φιλόσοφος πως το μικρό παιδί αφομοιώνει εύληπτα τα μηνύματα, ακόμη και με έμμεσες μεθόδους, μέσα από το παιχνίδι, μαθαίνει τι είναι σωστό και τι λάθος, τι πρέπει να κάνει και τι όχι.
Στη συνέχεια στο χωρίο "διό δει ηχθαι...χαίρειν και λυπεισθαι οις δει.η γαρ ορθή παιδεία αύτη έστι"ο Αριστοτέλης διατείνεται ότι ο άνθρωπος από μικρή ηλικία μαθαίνει να χαίρεται κάνοντας το σωστό και να λυπάται όταν κάνει τολάθος. Ο έπαινος και η επιβράβευση από τη μια και η αποτροπή και η τιμωρία από την άλλη διαμορφώνουν στον άνθρωπο τον κοινωνικό αξιολογικό κώδικα συμπεριφοράς, του δείχνουν ένα σύστημα αρχών και αξιών και τον καθοδηγούν ιδεολογικά πώς να συμπεριφέρεται ως πολίτης.Επιλογικά, λοιπόν, ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι η ορθή παιδεία σχετίζεται με το λόγο, την ειδοποιό διαφορά δηλαδή του ανθρώπου από τα ζώα την ευρύτερη κατηγορία όπου ανήκει.Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό, το ωφέλιμο από το βλαβερό,το δίκαιο από το άδικο.Και όχι μόνο αυτό αλλά μπορεί να επιλέξει το καλό, το ωφέλιμο και το δίκαιο.
Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι ον αγώγιμο και στη διάρκεια της ζωής του λαμβάνει μηνύματα, ερεθίσματα και πρότυπα συμπεριφοράς, καθώς εντάσσεται στα στενότερα ή ευρύτερα περιβάλλοντα (οικογενειακό, σχολικό, φιλικό, κοινωνικο-πολιτικό).Στο χωρίο "ου μικρόν ...ούτως ή ούτως...πάμπολυ μαλλον δε το παν" η διαβάθμιση της συλλογιστικής του διαδικασίας δείχνει ακριβώς αυτή του την πεποίθηση. Το σχήμα λιτότητας (ου μικρόν), η κλιμακωτή αύξηση λόγου και νοήματος (ου μικρόν-πάμπολυ-μαλλον δε το παν), καθώς και η διαζευκτική άρνηση (ούτως ή ούτως) καταδεικνύουν την άποψή του ότι είναι ανάγκη και έχει μεγάλη σημασία ο εθισμός του ανθρώπου από την μικρή ηλικία στο σωστό τρόπο συμπεριφοράς.Υποστηρίζει, δηλαδή, ο φιλόσοφος πως το μικρό παιδί αφομοιώνει εύληπτα τα μηνύματα, ακόμη και με έμμεσες μεθόδους, μέσα από το παιχνίδι, μαθαίνει τι είναι σωστό και τι λάθος, τι πρέπει να κάνει και τι όχι.
Στη συνέχεια στο χωρίο "διό δει ηχθαι...χαίρειν και λυπεισθαι οις δει.η γαρ ορθή παιδεία αύτη έστι"ο Αριστοτέλης διατείνεται ότι ο άνθρωπος από μικρή ηλικία μαθαίνει να χαίρεται κάνοντας το σωστό και να λυπάται όταν κάνει τολάθος. Ο έπαινος και η επιβράβευση από τη μια και η αποτροπή και η τιμωρία από την άλλη διαμορφώνουν στον άνθρωπο τον κοινωνικό αξιολογικό κώδικα συμπεριφοράς, του δείχνουν ένα σύστημα αρχών και αξιών και τον καθοδηγούν ιδεολογικά πώς να συμπεριφέρεται ως πολίτης.Επιλογικά, λοιπόν, ο Αριστοτέλης θεωρεί ότι η ορθή παιδεία σχετίζεται με το λόγο, την ειδοποιό διαφορά δηλαδή του ανθρώπου από τα ζώα την ευρύτερη κατηγορία όπου ανήκει.Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να διακρίνει το καλό από το κακό, το ωφέλιμο από το βλαβερό,το δίκαιο από το άδικο.Και όχι μόνο αυτό αλλά μπορεί να επιλέξει το καλό, το ωφέλιμο και το δίκαιο.
