"Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλειν έφυν"
Μετάφραση: Δε γεννήθηκα για να συμμερίζομαι το
μίσος,αλλά για να συμμερίζομαι την αγάπη.
Αυτός ο στίχος ειναι ο πιο φημισμένος στίχος του δράματος.Η Αντιγόνη σε αυτή της τη σύγκρουση με τον Κρέοντα προβάλλει μια αντίληψη για την αγάπη κ το μίσος που ταυτόχρονα έχει διαχρονική ισχύ.Η αρνητική της στάση απένατι στο μίσος και η κατάφασή της απέναντι στην αγάπη αναφέρονται άμεσα στον Πολυνείκη, μ’αυτή τη δήλωση εκφράζεται η φύση της ηρωίδας.
Όταν λέει “δε γεννήθηκα για να συμμερίζομαι το μίσος αλλά την αγάπη” έμμεσα στρέφεται κατά του Κρέοντα που δείχνει μίσος για τον Πολυνείκη και αναδεικνύει τη δική της αγάπη που μοιράζεται και στα δυο αδέλφια της.Αυτό το κήρυγμα αγάπης της Αντιγόνης προβάλλει μια στάση ζωής που δείχνει ευαισθησία και ανθρωπιά.
Στις μέρες μας λόγω του ότι κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και η εχθρότητα, η έλλειψη συναισθηματισμού και το συμφέρον, που περιορίζουν την έκφραση αγάπης και υπονομεύουν την παρουσία της,η φράση αυτή και η λέξη “αγάπη” παίρνουν άλλη διάσταση.
Μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει το μίσος απο τις σχέσεις των ανθρώπων να υποχωρήσει και τότε ο κόσμος θα καταλάβει τι θα πει ανθρωπιά,γιατί η αγάπη έχει τόση μεγάλη σημασία κι όμως οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι πραγματικα ειναι.
Με το μίσος το μόνο που μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι είναι να πληγώνουν ο ένας τον άλλον και έτσι αλλάζουν χαρακτήρα και σκέφτονται αρνητικά για κάθε άνθρωπο.
Μάλιστα η αγάπη είναι το ωραιότερο συναίσθημα και αυτό φαίνεται σε έναν άνθρωπο,σε αντίθεση με το μίσος που κρύβει τον πραγματικό χαρακτήρα κάποιου.
