Ζούμε σε μια εποχή ρευστότητας, κοσμοϊστορικών αλλαγών που επηρεάζουν άμεσα την καθημερινότητά μας και μας γεμίζουν με άγχος, ανασφάλεια, αβεβαιότητα για το τί μέλλει γενέσθαι.
Κι όμως υπάρχουν αξίες σταθερές, ανθεκτικές στη φθορά του χρόνου που δύνανται να εμπνεύσουν πίστη, εμπιστοσύνη στις ικανότητές μας, αυτοπεποίθηση. Αξίες που μπορούν να λειτουργήσουν ως κατευθυντήριος άξονας στη ζωή μας, να φωτίσουν "τον ίδιο δρόμο που καθείς μας παίρνει μοναχός", όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Καρυωτάκης.
Αναφέρομαι ασφαλώς στα μεγάλα ποιητικά μεγέθη αυτού του τόπου, που "πολύ αγαπιέται με υπομονή και περηφάνεια" κατά την προσφιλή έκφραση του Γιάννη Ρίτσου. Ένα τέτοιο δυσθεώρητο ποιητικό μέγεθος αποτελεί ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο τόσο περιφρονημένος στη γενιά του. Έζησε όλη του τη ζωή με το φόβο της φθοράς των γήινων, της νιότης που χάνεται, του σύθαμπου των γηρατειών που καταρρακώνουν την ψυχή και το σώμα.
Η ποίησή του εμποτίζεται από την αγάπη του για τη ζωή, τη ζωή όμως που εμπνέεται και καθοδηγείται από υψηλά ιδανικά, που υψώνει το ηθικό της ανάστημα, που διέπεται από το μέτρο, που ατενίζει το μέλλον με αξιοπρέπεια.
Επίκαιροι όσο ποτέ οι παρακάτω στίχοι, μας υπενθυμίζουν ότι εκείνο που προέχει είναι να προτάσσουμε την αξιοπρέπειά μας στη φαυλότητα και την ανηθικότητα που συνιστούν σημεία των καιρών.
Κι όμως υπάρχουν αξίες σταθερές, ανθεκτικές στη φθορά του χρόνου που δύνανται να εμπνεύσουν πίστη, εμπιστοσύνη στις ικανότητές μας, αυτοπεποίθηση. Αξίες που μπορούν να λειτουργήσουν ως κατευθυντήριος άξονας στη ζωή μας, να φωτίσουν "τον ίδιο δρόμο που καθείς μας παίρνει μοναχός", όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Καρυωτάκης.
Αναφέρομαι ασφαλώς στα μεγάλα ποιητικά μεγέθη αυτού του τόπου, που "πολύ αγαπιέται με υπομονή και περηφάνεια" κατά την προσφιλή έκφραση του Γιάννη Ρίτσου. Ένα τέτοιο δυσθεώρητο ποιητικό μέγεθος αποτελεί ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο τόσο περιφρονημένος στη γενιά του. Έζησε όλη του τη ζωή με το φόβο της φθοράς των γήινων, της νιότης που χάνεται, του σύθαμπου των γηρατειών που καταρρακώνουν την ψυχή και το σώμα.
Η ποίησή του εμποτίζεται από την αγάπη του για τη ζωή, τη ζωή όμως που εμπνέεται και καθοδηγείται από υψηλά ιδανικά, που υψώνει το ηθικό της ανάστημα, που διέπεται από το μέτρο, που ατενίζει το μέλλον με αξιοπρέπεια.
Επίκαιροι όσο ποτέ οι παρακάτω στίχοι, μας υπενθυμίζουν ότι εκείνο που προέχει είναι να προτάσσουμε την αξιοπρέπειά μας στη φαυλότητα και την ανηθικότητα που συνιστούν σημεία των καιρών.
